Hebt U ook wel eens het gevoel dat de spreektaal heel weinig te maken heeft met de schrijftaal? Als je die spreektaal zou schrijven, wordt het "drissie" in plaats van "Daar is hij", "Kweenie" voor "Ik weet het niet" en er zijn natuurlijk nog veel meer voorbeelden.
Joke van Leeuwen (Den Haag, 1952) is een alleskunner. Behalve schrijver van proza en poëzie voor kinderen en volwassenen is ze ook illustrator en performer. In 2008 en 2009 was ze stadsdichter van Antwerpen. Haar geïllustreerde roman Alles Nieuw werd geselecteerd voor de shortlist van de Ako Literatuurprijs 2009. De kinderboeken van Van Leeuwen zijn veelvuldig onderscheiden met de Zilveren Griffel, de Gouden Uil en de Woutertje Pieterseprijs. Vooral haar jeugdboek Deesje werd in vele talen vertaald en onderscheiden in het buitenland. De kracht van haar werk is dat ze haar teksten versterkt met prachtige illustraties. De personages van Van Leeuwen lopen vaak met een verwonderde blik door de wereld terwijl ze tegelijkertijd beklemd lijken door de routine van alledag. Van Leeuwens carrière begon in 1978 toen ze het Camarettenfestival won en haar eerste kinderboek publiceerde. Sindsdien was ze te zien in kleine en grotere producties waarin ze cabaret, literatuur en beeld combineert.
(uit: Writters Unlimited - Internet)
Hier volgt een gedichtje van haar dat weliswaar niet geheel vol staat met "Spreektaal", maar daar toch wel aan doet denken.

HEPPIE

Ik voel me ozo heppie
zo heppie deze dag.
en als je vraagt: wat heppie
als ik eens vragen mag,
dan zeg ik: hoe wat heppie,
Wat heppik aan die vraag,
heppie nooit dat heppieje
dat ik hep vandaag?